Dag 1 Accra

JEEEEEEEEEEEEEJ! Na een halfuur wachten, doet hij het; mijn dongel! Dus ik kan op het internet.
Gister veilig geland, een prima vlucht gehad. We werden zeer verwend door het personeel van de KLM. Als jullie het lezen, nogmaals bedankt!
Nadat we waren geland hebben we eerst een uur in de rij moeten staan voor de immigratie dienst. Daarne zijn we door gegaan naar de baggageband, beetje zweetokseltjes of alle koffers wel goed waren aangekomen. De baggageband leek wel een kermis/achtbaan, Lisa werd half meegesleurd over de band toen ze haar koffer wilde pakken. We hoefde gelukkig niet door de baggage check! We liepen verder om opzoek te gaan naar Vic, of althans het bordje MEET AFRIKA. We kwamen een hal binnen en er waren allemaal bordjes te zien, behalve die van Meet Afrika. Toen we een deur doorgingen stonden daar nog wel een stuk of 50mensen met allerlei bordjes, en ook die van Meet Afrika gelukkig!

Na een slechte nacht slapen, aangezien alles hier heel gehorig is en de familie tot laat opblijft en weer om 5u naast bed staat, was het weinig slaap. Vanmorgen een heerlijk ontbijt gehad van Vic. Daarna zijn we met Haroena naar de city gegaan. Wat een andere wereld.. Overal mensen, overal mensen die vanalles verkopen! Overal waar ik loop denk ik van oh, moet je dat zien! Maar nog geen 2 stappen verder zie ik weer wat anders verbaasinwekkends. We zijn over de markt gelopen, wat een chaos! Iedereen gaat allerlei kanten op en er is volop vanalles te zien.

Nadat we over de markt waren wezen lopen gingen we met een Tro Tro naar het strand. Een Tro Tro is een busje die zeg maar.. Vol gestampd word met mensen en dan vertrekt, ergens naar toe. Zit het busje vol, passen er altijd nog wel mensen bij. Ik heb mij er maar bij neergelegd niet mee te kijken met het verkeer en in te denken dat de chaffeur kan rijden, anders zou de kramp nog in mijn kuit schieten van het 'meedenken en rijden'. Op het strand was het heerlijk, lekker zonnetje en een zeer aangename wind.

Toen Haroena weer bijgekomen was van het slapen waren we verder gegaan, ik moest echter nog een dongel zien te vinden voor internet op mijn laptop. We gingen met de tro tro, toen we op een gegeven moment uit moesten stappen leek het wel of we in de onderwereld waren beland. Allerlei kleine steegjes met kleine kraampjes. Lisa werd constant bij haar armen gegrepen door mensen die vanalles aan haar wilde verkopen. Haroena moest er wel om lachen, maar wij voelde ons eigenlijk niet welkom haha. Het is trouwens normaal als je hier iemand 'roept' ssssssssssssssssstttt te doen. Een soort sissen. Als mensen dat in Nederland doen, denk je van wie wilt er nou weer aandacht van me. Maar hier is het dus normaal, ookal voelt het nog niet normaal.

De laatste tro tro die we namen naar huis, viel bijna uit elkaar van ellende. De stoel van de chauffeur zat los, hij ging met een steen er op slaan om hem enigsinds stabiel te maken. Daarnaast lagen alle draden onder het stuur open en blood. EN de deur kon niet dicht, hahaha. Nou ik kan er eigenlijk wel om lachen. Eerst had ik zoveel angst om uberhaupt in zo een auto te stappen, maar nu begin ik het wel leuk te vinden. Gezellig met allemaal lokale bevolking en harde muziek.

Vanavond een beetje rustig gehouden, morgen moeten we om 7u op het busstation klaar staan voor de bus richting Tamale.
Good night!

Liefs, Eva

Vanavond weer lekker gegeten, een soort rijst met